قهـرمان | ادای احترام به جامعه پرستاران که با عشق و رنج و شکیبایی همدمند

از آن قراردادهای مأیوس‌کننده؟ از به تعویق افتادن پرداخت‌کارانه آنها که در خط اول مبارزه با کرونا ایستاده‌اند؟ یا از چند و چون میل به مهاجرتشان؟ از کجا شروع کنیم؟
نمی‌خواهیم دست به دامن آمارها شویم تا در این چند سطر؟ شمار سالمندان محتاج به مراقبت یا جانبازان و آسیب‌دیدگان هشت سال جنگ را پیش‌رو بگذاریم و ابعاد فداکاری پرستاران را در این میدان ترسیم کنیم.
بنا نداریم تعداد معلولان و مددجویان و مجموعه گسترده مبتلایان و بیماران مختلف را در قالب اعدادی سرگیجه‌آور و افسرده‌کننده مرور کنیم تا میزان از خودگذشتگی مدافعان سلامت را بازگو کرده باشیم.
نیازی نیست از نوزادان و بچه‌های معصوم شیرخوارگاه‌ها و تیمارداری جانکاه و مادرانه کسانی بگوییم که با غم این کودکان زندگی می‌کنند و به شادی‌های ناچیزشان دلخوشند. بیایید از خیر این اعداد و ارقام بگذریم، که شمار سفیدپوشان از دست رفته طی همین دو سال اخیر برای ابد در تاریخ خواهد ماند و بی‌نیاز از دخالت ما، با خود داستان‌ها خواهد پروراند.
بیایید با نهایت صداقت کلاه از سر برداریم و در حضور این قهرمانان شکیبا و صبور و عاشق تعظیم کنیم.